Ik begon met fotograferen omdat ik merkte dat het mij een enorme voldoening gaf. Het trok me naar de straat, naar de festivals, naar mensen die ik anders nooit zou ontmoeten. Ik gebruikte mijn fototoestel als wegwijzer die me op sleeptouw nam naar een nog niet bepaalde plaats.
Mijn wandelingen en tochten werden opgepikt, ik werd gevraagd om beelden te maken. En ja, dat was heerlijk. Je leest het goed…. was heerlijk. Ik begon te merken dat ik fotografeerde omdat het moest, niet omdat ik het wou. Het nemen van een beeld werd een opdracht, geen tocht meer.
Daarom terug naar de essentie. Terug naar het willen fotograferen.
Ik neem geen opdrachten meer aan. Behalve als het gaat om een individueel portret of een concert/festival.