Best Kept Secret 2018

Het is weer zover. De tijd van de zomerfestivals is aangebroken. Het was dan bijzonder leuk voor mij om te kunnen aanduiden welke festivals ik graag zou doen. En met festivals doen bedoel ik eigenlijk het fotograferen op festivals. Ik vind dat bijzonder leuk om te doen omdat ik zelf graag naar festivals ga, ik enorm veel van muziek hou en ik dan nog mag fotograferen ook. Niets dan voordelen dus. Al moet ik er toch een duidelijke kanttekening bij maken: het fotograferen op festivals is wel goed doorwerken. Het is echt een goed gestructureerd en weerkerend ritme van fotograferen, uploaden, afwerken van de foto’s en doorsturen. Een goede planning is dus belangrijk. En dan zwijg ik nog over goede schoenen die de kilometers, die ik op zo een festivaldag afleg, dragelijker maken.

Maar soit, het eerste zomerfestival op mijn planning stond voor de deur. Best Kept Secret festival. En ondanks deze naam begint dat festival al enige bekendheid te krijgen. Dit jaar stond de 6e editie op het programma. En daarvoor trok ik graag een dagje naar de Beekse Bergen, nabij Tilburg (Nl). Een dagje? Ja, ik weet het, BKS is eigenlijk een driedaags festival maar ik kreeg maar 1 dag ingepland. En onder het motto ‘liever 1 dan geen’ stapte ik dus met veel plezier in de auto.

Na een zeer aangename rit langsheen Vlaamse en Nederlandse velden (dank u wel aan het gezelschap in de auto trouwens) kwam ik aan op de parking van BKS. Een fikse wandeling later kwam ik aan de toegangspoort. En ik was duidelijk niet alleen. Het werd even aanschuiven maar dat zal waarschijnlijk liggen aan het feit dat de poorten nog maar net geopend waren.

Ik trok onmiddellijk naar de persruimte. En dat was een aangename plek om te vertoeven. Er waren bankjes, tafeltjes, hangmatten, een pingpong-tafel, een bar, … kortom: alles wat er moet zijn om het gezellig te maken. Maar mijn vreugde werd ietwat getemperd toen bleek dat de lockers reeds allemaal in gebruik waren en er ook geen vrij stopcontact meer was om mijn laptop op aan te sluiten. Maar gelukkig werd ik opgevangen in de werkcontainer van De Morgen die me een klein plekje en stopcontact aanboden.

Klaar voor het eerste optreden: ‘PALE WAVES’.

Hiervoor trok ik naar ‘TWO’. Het is toch gemakkelijk dat de podia geen namen gekregen hebben maar simpelweg een nummer. Pale Waves liet me 3 nummers genieten van energie met een snuifje eightiessound.

Nadat ik de foto’s van dit eerste optreden op mijn computer had gezet trok ik een eerste keer naar ‘ONE’. Dit podium op het strand aan de rand van het meer was de plek voor de ‘grote’ namen van dit festival. En vandaag mochten ‘ANGUS & JULIA STONE’ dit podium openen. Het werd een broeierige bedoening met zweverige muziek. Een mooie combinatie bleek dat te zijn. Veel tijd om te genieten had ik niet. Alweer was de limiet van 3 nummers rap bereikt en haastte ik me terug naar de persruimte.

Ik zette ook die foto’s op mijn computer en werkte snel die foto’s af. Een trage wifi-verbinding maakte het uploaden naar het internet heel moeizaam maar ik vernam wel dat het al beter was dan de voorgaande jaren. Nu ja, het uploaden lukte met wat geduld. Het werd hoog tijd om mijn innerlijke geest wat te versterken. Ik trok dus het festivalterrein op om me te laten verleiden door de verschillende foodtrucks die er opgesteld stonden. Jammer genoeg was de tijd beperkt waardoor ik moest kiezen voor een kraampje met een beperkte wachtrij (en dat is niet altijd een goed voorteken). Maar ik moet zeggen, de Hollandse kaasfondue met groenten wist me wel te bekoren. Of was het het bier in de fondue die zijn werk deed? Het was alleszins even een moment waarvan ik genoten heb. Zo een moment waarop de wereld rondom mij even stil stond. Je weet wel. Niet normaal.

Maar ja, de tijd bleef niet stilstaan dus repte ik me terug naar ‘ONE’. Het was tijd voor ‘WOLF ALICE’. En ze begonnen hard. Maar jammer genoeg was het na 1 nummer al gedaan. Of toch voor 10 minuten. Een technisch probleem zorgde dus voor een verplichte pauze. Maar als je dan met een losse akkoord het hele strand aan het roepen weet te zetten dan besef je dat het publiek wel meer wil en dat hebben ze gegeven. Harde muziek en dat trok iedereen bij de haren.

Een grotere overgang naar de volgende band kon er moeilijk zijn. ‘SLOWDIVE’ stond geprogrammeerd in ‘TWO’ en die tent was duidelijk veel te klein voor deze band. Hun dreampop was meesleurend maar op een geheel andere manier dan wat ik net gezien had. Dromerig, meeslepend, en duidelijk gewoon van op een podium te staan. Fotografisch was het echter geen makkelijke want ook de belichting was duidelijk aan het dromen.

Ik repte me hierna terug naar de press area. Maar door de massa die aanwezig was bij dit optreden werd dit een lange trage tocht. En dat net op een moment dat ik niet veel tijd had. Typisch zeggen we dan. Bovendien was er in de persruimte alias guestroom ook nog eens happy hour. Alle mensen met een gast-ticket waren blijkbaar verzameld om hiervan te genieten. Dus mijn tekort aan drinken werd niet onmiddellijk opgelost. Ik verdrong mijn dorst met postproductie.

Het tempo werd opgedreven. Niet alleen bij mij, maar ook bij het opeenvolgen van bands en dan zwijg ik nog over het tempo van de muziek zelf. Next on stage: ‘THE KILLS’. Deze band is een sublieme combinatie tussen een hyperactieve vrouw (waarvan haar haren meer in het rond vlogen dan sluik naast haar gezicht te hangen) en een hypercoole man die zijn zonnebril na 2 nummers liet zakken tot de neuspunt om even later volledig te laten vallen. ‘The Kills, you love them or you hate them’ heb ik iemand horen zeggen. Wel, ik kan ze wel hebben (of hoe zeiden die Nederlandsers dat ook weer?).

Na de gebruikelijke upload en postproductie werd het tijd voor een beetje stijlbreuk. ‘THE INTERNET’ probeerde het volk te plezieren maar slaagde daar amper in. Het was allesbehalve een sterk optreden. Ik ben zelf meer bezig geweest met het denken of de frontvrouw nu al dan niet een man was of niet. De muziek wist me dus niet te bekoren, de sfeer was er niet. Het bleek een duf promo-optreden te worden. Oh ja, laat het volk de releasedatum en de naam van het nieuwe album scanderen. Dat houdt het publiek wel even bezig en betere reclame kan je niet maken. Wel jammer datt ik dat wel onthou en niet de muziek die ze speelden.

‘WARPAINT’ kreeg dus de taak mijn goed gevoel weer op te krikken. En dat deden ze ook. Een foutloos parcours in het optreden en een bende vrouwen die er, onlangs hun bijna constante emotieloze blik, zin in hadden. Geen nieuw werk van Warpaint maar wel een goed onderhoudend optreden. Al hoop ik snel eens iets nieuws van hen te horen.

‘COCAINE PISS’ was de enige band die me naar ‘FIVE’ wist te trekken. Ik had deze band leren kennen op Melkrock in Tielt en dat liet toch wel een stevige indruk na bij mij. Enkele uren voor hun optreden kwam ik ze al tegen in de backstage. En ik kon het niet laten om even binnensmonds ‘cocaine’ te zeggen. Blijkbaar was het iets luider dan gedacht waarop ik een reactie kreeg van de frontvrouw. ‘Piss, I love it !!!!!!’ Tjah, het zijn en blijven speciale mannen. Soit, ik stond in de smalle front van deze tent. Gelukkig was er hier geen regel van enkel de eerste 3 nummers want anders was ik al klaar na 3 minuten. Maar het was een orkaan die in de tent raasde. Luikse band, Luiks geweld en neen, gene zin in een wafel, al deelden ze een serieuze wafel uit.

Het werd tijd voor de hoofdact van de dag. En dat was ‘THE NATIONAL’. Het optreden begon met livebeelden van de band die wandelden richting podium. Dit gaf een leuk startsein voor een optreden van een band met een sterke live reputatie. En die reputatie werd bevestigd. Al zijn de nummers niet de meest vrolijke, op één of andere manier ben je blij dat je al veel verdriet hebt gehad om vrolijk te worden bij deze muziek.

Een top-afsluiter. Al zeg ik het zelf. En wat kan je nog meer doen genieten van een portie nachos aan het strand, met een top optreden op de achtergrond en een gezellig knus gevoel over je hele lichaam? Niets. Pure magie, op een zaterdagavond ergens in het zuiden van Nederland, vlakbij een hoop leeuwen en olifanten. Zijn er ook pinguïns in de Beekse Bergen? Kan niet anders…..