Rag’n’Bone Man kwam naar Vorst Nationaal. Rag en wie?
Je kent hem wel, misschien niet van naam, maar zeker wel van enkele nummers van hem. Zoek ‘Human’ maar eens op, zijn gekendste song. En toen ik in de front liep en een blik kon werpen op de playlist dan viel het ook niet te verwonderen dat die hit opgespaard werd tot op het einde. Langzaam aan opbouwen zeggen ze dan.
Nu ja, opbouwen was zeker nodig. Er waren 2 (twee) voorprogramma’s. Van de eerste, Lewis Capaldi, kon ik nog enkele nummers meepikken. Onverstaanbare bindteksten door zijn Schotse accent, maar eens hij begon te zingen kwamen prachtige klanken uit zijn keel. Een zeer geschikte opwazmer vond ik zelf. En de reeds aanwezige kijklustigen vonden dat blijkbaar ook: er was zowaar al sfeer in de zaal.
De tweede opwarmer, Rukhsana Merrise, kon me minder boeien. En persoonlijk vond ik het publiek ook wat minder enthousiast. Haar afrikaans getinte sfeervolle muziek kwam echter niet tot zijn recht en stond relatief haaks tegenover het hoofdoptreden. Lang ben ik niet blijven kijken. Ik wou me voorbereiden op de hoofdact: Rag’n’Bone Man.
Om 21.15 uur begon hij aan zijn optreden. Aanvankelijk heel bescheiden aan zijn microstand, bijna kwetsbaar. En dat was een heel vreemd zicht: zo een kloeke man, met baard en vol tatoeages stil zien staan aan zijn micro, beide handen rond de standaard. Maar lang duurde dat niet. Bij het tweede en derde nummer begon hij al lichtjes het podium te verkennen.
Hoe het optreden verder verliep kan ik niet zeggen. De regel ‘first three songs, no flash’ was van toepassing dus heb ik weer een groot stuk aan me voorbij moeten laten gaan. Maar ik was daar natuurlijk niet om een concertreview te schrijven. Wel om onderstaande foto’s te maken:
