Ayanne

Ik hou van spontane fotografie. Het vastleggen van mensen in beweging, het fotograferen van gebeurtenissen, … . Het is een zeer verrassende vorm van fotografie want je bent gebonden aan wat het onderwerp je biedt, je hebt totaal geen controle over je onderwerp.

Zo af en toe wil ik wel die controle hebben. Dan zoek ik een project om uit te werken. Een project waarin veel voorbereiding kruipt en waar ik mijn volle energie in kan stoppen.

En zo kwam ik op het idee om een samenwerking aan te gaan met een kledingontwerper. Ik wou dat doen omdat kledij een enorme boost kan geven in je onderwerp. Ik trok de kaart van de lokale economie en zocht naar plaatselijke ontwerpers. Na een korte zoektocht op het internet kwam ik ‘Ayanne’ tegen. Deze Gentse ontwerpster van huwelijkskledij maakte ontwerpen die onmiddellijk mijn aandacht trokken. Ik nam contact op met de ontwerpster en niet veel later zaten we samen in haar prachtige boetiek. We besloten zeer snel om samen te werken. Een win-winsituatie. Ik kon mijn project uitwerken en de ontwerpster kon haar collectie in beeld laten brengen.

Een belangrijk onderdeel was de uitwerking. We wilden allebei geen klassieke foto’s van bruidskledij; we wilden foto’s met een andere insteek. Geen kerk, geen alledaagse omgeving. Wat volgde was een heuse zoektocht. Er moesten nog veel zaken geregeld worden: de locatie, de modellen, de make-up artiest, de accessoires,… .

Al snel vond ik een massa modellen bereid om mee te werken aan dit project. De keuze maken in dat aanbod was niet eenvoudig. Gelukkig kwamen de ontwerpster en ikzelf goed overeen in die keuze.

Er werd een juwelier gevonden die bereid was om juwelen te leveren voor de shoot, en ook werd iemand bereid gevonden om voor bruidsboeketten te zorgen.

Een locatie vinden was iets moeilijker. Dankzij een waanzinnig fantastische tip kwam ik uit op een zolder van een historisch pand. Het interieur van het gebouw was in de jaren ’70 verbouwd maar de zolder bleef zijn historische charme behouden. De zolder bleek al tientallen jaren niet meer in gebruik; de meeste mensen die in het gebouw werken wisten zelfs niet van het bestaan van die zolder af.

Alles was gevonden, alles was geregeld. Ik maakte nog een callsheet op met alle informatie en de timing. Alles was klaar voor de shoot. Maar dan, enkele dagen voor de shoot, zegde één van de modellen af. Door omstandigheden (extra bookings) werd haar verblijf in Azië verlengd. Er moest nog rap een nieuw model gevonden worden maar dat bleek diezelfde dag nog opgelost.

De dag van de shoot zelf dan. Om 9 uur was iedereen paraat. De make-up artieste begon aan haar werk en even later schoot ik in gang. Het werd een dag fotograferen. Er werden 12 verschillende tenues gefotografeerd en steeds zocht ik een andere invalshoek.

Het 7 uur aan een stuk fotograferen resulteerde in een hele hoop foto’s. En die foto’s dienden in de dagen/weken die erop volgden nog allemaal verwerkt te worden.

Wat volgde is een ruime selectie aan bruikbaar fotomateriaal.

Hieronder een kort overzicht van het resultaat.

Ik wil nog eens iedereen bedanken die meegeholpen heeft in dit project. Ik sluit deze blog graag af met een overzicht van iedereen die meegeholpen heeft. Topteam, echt wel.