Soms moet je hemel en aarde verzetten om iets te bereiken. Soms lijkt het alsof de hemel op aarde is. Dat was gisteren het geval, de hemel was even op aarde. Maar oh god, wat was deze moeilijk te bereiken.
Nick Cave kwam naar Antwerpen en hij had zijn Bad Seeds mee. Plaats van afspraak was de betonnen bunker, sportpaleis genaamd.
Het optreden stond gepland om 20.30 uur. Alle geaccrediteerde fotografen werden om 20.15 uur verwacht aan de infobalie om van daaruit naar de front te gaan.
18.20 Uur, ik stapte in de auto en vertrok richting Antwerpen. Een rit die zonder file 55 minuten zou duren. Maar dat is zo goed als onmogelijk. Het werd nog een race tegen de tijd. Na verschillende filegolven parkeerde ik om 19.58 uur in de buurt van de Slachthuisslaan.
Rap een spurtje naar het loket alwaar ik mijn sticker kon afhalen. De sticker die me toegang zou geven tot de front. En dan rap naar de infobalie.
20.15 uur. De aanwezige fotografen werden in twee groepen verdeeld; de ene groep gaat naar de linkerzijde van de front, de groep waarin ik zat ging naar de rechterflank. De bevelen van het management waren duidelijk: 1 nummer, geen flash en enkel fotograferen van aan de zijkant van de front.
20.30 uur. We staan klaar aan de front. Maar we mogen niet verder dan een stuk witte tape die op de grond geplakt was. We kregen nog een melding: het concert heeft 10 minuten vertraging.
20.40 uur. De intro doet zijn werk, de zaal wordt stil. Nick Cave en de zijnen komen op en direct werd duidelijk dat dit geen gewoon optreden zou worden. Ik focuste me op mijn werk en probeerde om uit die ene hoek toch een pakkend shot te maken. Het werd een foto alsof Nick Cave zijn toeschouwers betovert. The preacher has started his preaching.
Het openingsnummer is gedaan, we worden naar de uitgang begeleid. Ik kijk nog even om en zie Nick op de barriers staan, zwevend over zijn publiek, strelend over de grijpende handen. Wat een man, wat een optreden, nu al.
De uitgang is niet zo ver maar nog nooit werd er door de fotografen zo traag gewandeld als gisteren. Genieten van de tonen die door de gangen rollen. De mening is duidelijk: dit optreden is nu al 5 sterren waard.
Men vraagt me soms wat ik van een optreden vond. En meestal antwoord ik dat het moeilijk te zeggen is omdat ik maar 3 nummers had gehoord. Gisteren zag ik een volledig nummer en het begin van een tweede maar mijn antwoord op de vraag was nog nooit zo duidelijk. Het optreden was magisch, alles overtreffend. Op momenten als deze vloek ik zachtjes dat ik er was om foto’s te maken en niet als gewone toeschouwer, dat ik er was om iets te registreren en er niet was om deel uit te maken van het gebeuren.
Nick, meester, Cave. Blijf dit doen om ons te gedenken.
All pictures are © JoostVH Photography