Tomorrowland. Voor de ene het summum, voor de andere een mislukte Efteling dat de naam muziekfestival niet waard is.
Feit is dat men elk jaar het beste probeert te maken om een totaalervaring te geven aan de festivalgangers. De inkleding is uniek, acteurs lopen rond op het terrein om extra entertainment te brengen, de lichtshows zijn spectaculair, de omgeving is uniek,… Elk podium heeft zijn eigen inkleding en dat slaat ook op de muziekstijl die er gespeeld wordt. Van EDM, over techno naar hardstyle met ergens onderweg Reggeaton en andere subgenres.
Een andere commentaar is dat het een commerciële boel is maar wees nu eerlijk… welk festival is dat niet en wat zou er nog over blijven mochten ze niet inspelen op de vraag van de markt. Dat VIPS veel geld uitgeven om een, soms heel decadent, feestje te bouwen is nu eenmaal geven wat ze vragen. Dat mensen vanuit alle hoeken van de wereld geld investeren om hier te zijn is toch een teken dat we misschien een beetje te neerbuigend kijken naar hetgeen hier elk jaar plaats vindt.
Maar soit, genoeg opiniestuk voor vandaag. Ik ga me eens beginnen houden aan mijn gebruikelijk verslag.
Zoals elk jaar wil ik graag een wandeling maken op het quasi verlaten terrein. Daarom was ik al vroeg vertrokken richting Boom. Omstreeks 10.30 melde ik me aan bij de pers en crew check in. Ik kreeg de nodige armbandjes en kreeg een sticker om op de mediaparking te kunnen parkeren.
Na een korte wandeling zocht ik een plekje in het gigantische mediadorp. Je moet je even proberen inbeelden: de volledige sporthal van Braxgata Hockey Club is ingericht als mediadorp, met radiostudio’s, tientallen tafels voor de journalisten om aan te werken, een interviewruimte, een bar en veel groen om het gezellig te maken. En net buiten die zaal nog een terrasje met ijsjeskraam en een foodstand om de honger te stillen.
Ik trok snel het terrein op om een eerste wandeling te maken. Al snel openden de deuren zich en spoelde een massa feestvierders het veld op.
Ik bleef wandelen en fotograferen. Ik zag details maar ook grootse structuren. Het hoofdpodium was het grootste van alle podia, maar de andere podia moesten zeker niet onderdoen.
Het was zeer zwoel, de temperatuur was ok maar het was zeer vochtig. Onweer hing in de lucht.
En dan was het zover…. De regen viel met bakken uit de hemel. De massa verspreidde zich onder de afdakjes, enkele hardnekkigen bleven echter doordansen, kletsnat in een minuut tijd.
De regen was echter van korte duur. En na regen kwam zonneschijn. Maar ook wind. Het werd ideaal festivalweer. Perfect om te dansen en om te vieren.
Ik trok verder over het terrein. En probeerde zoveel mogelijk in beeld te brengen. Er waren ook optredens van Lost Frequencies, Netsky en Oscar and the Wolf. Maar zonder frontacces was het onmogelijk om door de massa naar voor te geraken. Enkel bij Discobaar A Moeder lukte dat, ook al was het daar een serieuze onderneming.
In totaal legde ik meer dan 25 kilometer af, en nam ik ongeveer 1200 foto’s. Dat aantal werd vooral ‘s avonds gehaald omdat ik het vuurwerk en de lichtshow in beeld wou brengen. En met die flitsende lichten heb je rap een foto die toch niet weergeeft wat ik wou in beeld brengen. Ik werd ook constant aangeklampt door feestgangers die op foto wilden. En om er snel van af te zijn trok ik dan snel een foto. Tja, dat zijn geen leuke foto’s en ze hebben ook weinig waarde maar ik trok ze toch om er snel van af te zijn (trouwens een kwaal die alle fotografen daar meemaken en elk jaar proberen we een manier te vinden om er aan te ontsnappen – helaas).
Ik ga niet veel meer zeggen maar vooral tonen. Een selectie uit die massa foto’s. Veel kijkplezier !!
