Vrijdag 8 oktober 2021. Het is iets na 23 uur als ik in mijn auto stapte om richting Brussel te rijden. Het was al behoorlijk fris en mijn auto lag al onder een dun laagje condens. Ik zette de verwarming op en zocht in mijn muzieklijsten een goeie opwarmer voor de avond.
Op de planning: Rave Rebels. Een major event in Paleis 12 waar duizenden technoliefhebbers al lang naar uitkeken. En ik moet zeggen dat ik er ook wel zin in had.
Namen als Umek, Richie Hawtin, Adam Beyer, Mark Dekota en Monika Kruse deden mijn energie opbouwen. Ik had een enorme boost van zin in fotograferen en dansen. En dat is iets wat ik die avond zeker ging doen.
Ik parkeerde op parking T. Enkele weken geleden parkeerde ik me op dezelfde plek voor Arena 5 maar de muziekstijl was toen toch iets anders.
Via de backstage kwam ik het terrein op. Het was maanden geleden dat ik nog eens in Paleis 12 was geweest en de inkleding was nu toch wel anders dan tijdens een standaard concert-avond.
Ik wandelde de hoofdzaal in en werd gegrepen door een massa’s blauwe lampen die de zaal in een web veranderden. De bassen dreunden al lekker hard en ik zag een mensenzee al dan niet ritmisch bewegen.
Ik stak mijn jas weg, nam mijn camera in de hand en trok er op uit.
Gedurende een paar uur trok ik foto’s foto’s vanop de tribunes of van tussen het publiek. En vooral dat laatste was niet zo eenvoudig. Je bewegen tussen een opeengestapelde massa is nooit makkelijk, zeker niet als het donker is. Maar een fototoestel geeft toch op één of andere manier een vrijgeleide.
Ik heb al op veel festivals gefotografeerd en vaak ook van tussen het publiek. Op een Werchter en een Pukkelpop heb je weinig mensen die je aanklampen om gefotografeerd te worden. Op een Tomorrowland duurt het nooit lang of ze hebben je vast en dan krijg je de ene vraag na de andere om groepsfoto’s te maken (al dan niet in ontbloot bovenlijf).
Hier was het vooral weinig aanklampen, al kreeg ik toch 3 keer de vraag. Dus op dat vlak hoorde je me niet klagen.
Ik zag vooral veel dansende mensen. De ene met een brede glimlach, de andere met een strak gezicht in volle overgave. Maar iedereen was duidelijk zwaar in the mood om te dansen.
Ik focuste me toch vooral op de lichtshow die geïnstalleerd was. Een hele hoop lichten die modulair opgesteld waren, en een deel van de constructie aan het podium dat geregeld eens over het publiek schoof. Een fantastisch zicht.
En zo nu en dan kon ik me niet bedwingen en ging ik mee op in de muziek. Het feit dat ik een muzikale kameleon ben helpt wel.
Maar genoeg gebabbeld. Tijd voor een overzicht van foto’s. Veel kijkplezier.
