Trouwen blijft bijzonder. En ik maak er zo graag deel van uit. Het combineert zoveel verschillende zaken voor me. Ik mag portretten maken en ik onderwerp me aan de situatie die zich voor mijn lens afspeelt. Geen gemaakte beelden, maar alles zeer spontaan. Ik moet me aanpassen aan de omstandigheden, aanpassen aan het licht. Het totale gebrek aan controle. Heerlijk.
Sarah en Tim gaven elkaar ook het ja-woord. Het was een dag waarop regen en stralende zon elkaar afwisselden. En jawel, de mondmaskers waren ook talrijk aanwezig. De voorbereidingen thuis waren doorspekt met onverwachte omstandigheden. Het zoontje vroeg extra aandacht, dochterlief keek verbaasd rond, de krultang heeft duidelijk maar één handvat dus de flammazine werd bovengehaald,…
Maar er werd goed naar de timing gekeken. Het gezapige tempo van voorbereiden werd opgedreven. De klok tikte lustig verder. En dan de bel. Alle aanwezige ogen keken op en dan naar de klok en dan naar elkaar…. Te vroeg!!! Er staat iemand te popelen.
Ik schakel tussen bruid en bruidegom. Als een liaison-officier tussen de twee kampen die gaan fuseren.
En dan samen naar de plaats waar er twee keer ja zal gezegd worden. Een prachtig kasteel. En de inrichting is even prachtig. Een klassieke setting voor ene modern huwelijk.
De alcoholgels staan klaar, de mondmaskers op, de trouwzaal wordt gevuld, iedereen netjes uit elkaar.Een speech van de schepen, een dubbele ja, een lach en ringen, applaus en lachende gezichten. Je kent dat wel. Maar elke keer opnieuw maakt dat me zo blij.
Een aangepaste dag, zoals elk huwelijk dezer dagen. Na de ceremonie trokken we even kort het park in om enkele foto’s van het gezin te maken. En even later naar een andere locatie voor de gebruikelijke koppelshoot. Even met z’n 3. Om ze dan los te laten zodat ze samen kunnen vieren. Sarah, Tim, de kinderen en hun naaste familie.
Delen
Nieuwsbrief
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.