Ik zag dit jaar veel huwelijken uitgesteld worden naar volgend jaar. Maar ik kreeg ook zo nu en dan nog de vraag of ik vrij was om dit jaar nog een huwelijk te fotograferen. En sommige vragen waren redelijk last minute.
Het record van last minute voor een huwelijk te fotograferen was twee dagen op voorhand. Het huwelijk van Tom en Sharon stond al even vast maar hiervoor kreeg ik pas 2 weken op voorhand de vraag of ik vrij was. Gelukkig kon ik door hier en daar wat te duwen in de planning wel ruimte vrij maken.
En als je je afvraagt waarom zo laat een fotograaf zoeken? Wel, sommigen staan niet graag op foto, anderen vinden een fotograaf niet echt noodzakelijk, en zo zijn er nog vele andere redenen te bedenken. Maar zo nu en dan komt de vraag naar een fotograaf toch nog doorgesijpeld. Toch nog een mooie herinnering maken van die speciale dag? Waarom niet.
Voor Sharon en Tom stond er een korte sessie klaar: de ‘kort maar krachtig’. Deze sessie was perfect voor hetgeen ze in gedachten hadden. Van aan het gemeentehuis, een koppelshoot en wat familiefoto’s. Perfect.
Maar omdat het zo kort dag was slaagde ik er niet in om vooraf eens samen te zitten met dit koppel. Jammer want ik stel me graag even voor en zo is er toch al wat ijs gebroken. Het is toch geen evidentie om een vreemde op je speciale dag rond jou te hebben lopen. Maar dus…. geen voorafgaande kennismaking, ook geen verlovingsshoot die ik aanbied aan de koppels die voor de grotere pakketten kiezen,… Het was kennismaken in kostuum en bruidsjurk.
We trokken het gemeentehuis in en probeerden elk hun plaatsje te vinden. Met mijn mondmasker op laveerde ik tussen de trosjes stoelen. Iedereen ver van elkaar, het blijft toch bijzonder. Maar het koppel zat gelukkig wel dicht bij elkaar. Zo dicht om elkaar te voelen en te verbinden.
Na een korte plechtigheid waarbij ring en uurwerk werden uitgewisseld, en na het ontvangen van de felicitaties en zeepbelletjes aan de uitgang, trokken we het bos in. Een korte maar krachtige shoot, net zoals de naam van de sessie, in de stijl die ze graag gewild hadden. Samen zijn, spontaan blijven en genieten. Dat was de boodschap en die legde ik vast op foto.
Het was onwennig maar het kwam redelijk snel los. Het kleed bond zich echter snel vast aan de takken van het bos waardoor er een verbondenheid ontstond die we toch liever niet hadden. Maar voor alles een oplossing.
Tijd om te feesten. Tijd om met de familie samen te zijn en te drinken en eten op het nieuwe paar. Ik trok nog even mee naar het restaurant. Om er familiefoto’s te maken. Maar ook om er die spontane momenten vast te nemen en op papier te duwen.
Een huwelijk die er snel kwam, voor mij toch. Maar wel eentje die ik niet snel ga vergeten. Dank u wel Sharon en Tom voor de ontvangst. Bedankt familie voor de leuke verhalen en de lach. En bomma, je bent een fotomodel !!
